Ik ben Roselien van Enst. In 2019 ben ik gestart met RevalideerThuis. Na twaalf jaar in de revalidatie gewerkt te hebben besloot ik dat ik het anders wilde doen. Met een berg ervaring en een droom ben ik zelf aan de slag gegaan.
Duidelijk is dat ik anders werk dan anderen, in eerste instantie vond ik het spannend omdat er geen andere praktijk is die zo werkt, zou dit financieel haalbaar zijn?
Onze verwijzers zijn blij met onze komst, ik heb inmiddels meerdere collega’s, wij maken het werk af nadat klinische en poliklinische revalidatie is afgerond. In eerste instantie verwees alleen Reade haar cliënten door, maar inmiddels zijn er meerdere groepen die ons gevonden hebben.
Samen met de Edwin van de Sar foundation hebben we een zwemgroep voor onze mensen kunnen starten. Mensen uit de hele stad, maar ook buiten Amsterdam, komen iedere maandag met ons zwemmen. Zelf zwem ik ook mee, soms geef ik les, mensen kunnen vaak niet geloven dat je met één arm en been ook kunt zwemmen. Maar ook doen we oefeningen, of gewoon een spel. De groep trekt veel jongeren met hersenletsel, die fysiek in orde zijn, maar door overprikkeling niet naar een regulier zwembad kunnen.
Omdat ik, net zoals mijn vader (topsporter en sportarts in hart en ziel ben) een passie heb voor sporten, heb ik dit ook mogelijk gemaakt voor onze cliënten.
We proberen naar ieders verhaal te luisteren en daar mee aan de slag te gaan. Zo wilde een cliënt zo graag fietsen, na een advertentie in het Parool ontving hij geld om een fiets te kopen. Samen hebben we geoefend tot er echt gefietst kon worden. “Maar”, zei de cliënt; “ik moet van de fietsverzekering mij aansluiten bij een fietsgroep”. Zo ontstond de fietsgroep. We starten steeds op een andere locatie in de stad. Niet iedereen in fysiek zo sterk om alle afstanden of te leggen. Ook verkeersveiligheid en oriëntatie spelen een rol, daarom halen we de mensen thuis op en fietsen we van A tot Z mee.
Het is niet alleen leuk, maar zo ontroerend om te horen wat dat fietsen met mensen doet. Ik kreeg de liefste berichten van mensen, zo fijn om de wind weer in mijn gezicht te voelen, net zoals vroeger. Maar ook mensen die afvielen, mensen die minder spanning in het aangedane been kregen en beter kunnen lopen.
Onze visie is dan ook dat we ons willen blijven verbreden en mogelijkheden creëren voor mensen met hersenletsel. We willen niet gekaderd werken, ook al is dat lastig als je met zorgverzekeraars werkt…. We blijven met de beperkingen van het hersenletsel meebewegen, zodat er mogelijkheden ontstaan, hoop en geloof komen vanzelf.
Doe je mee?
